zaterdag 28 februari 2009

maandag 23 februari 2009

The Palestinian Circus School in België

Ladies and Gentleman!

Eindelijk is het zover, en ik weet dat bij deze velen hun dromen werkelijkheid komen! :)

The Palestinian Circus School komt namelijk naar België om hun spektakel van een show 'Circus Behind The Wall' voor te stellen.

Hieronder een kort overzicht van hun tour data's en - plaatsen.
Allen welkom en graag geziene gasten!

Charleroi

woensdag 11 maart om 20u30
donderdag 12 maart om 20u30
Eden - Boulevard Bertrand - 6000 Charleroi
info : PAC - 071 79 72 08


Marche-en-Famenne

zaterdag 14 maart om 20u15
Maison de la Culture Famenne Ardenne
Chaussée de l'Ourthe 74 - 6900 Marche-en Famenne


Brussel

maandag 16 maart om 20u00
Wolubilis - Paul Hymanslaan 251 - 1200 Brussel
info : 02 545 79 16


Leuze-en-Hainaut

dinsdag 18 maart om 20u
Stadhuis Leuze-en-Hainaut
Avenue de la Résistance 1
7900 Leuze-en-Hainaut
info : 069 66 24 67
de volledige opbrengst van de optredens is voor de Palestijnse Circusschool

The Palestinian Circus School

The Palestinian Circus School (PCS), bestaat momenteel uit een vijftal vaste werkkrachten, waaronder drie betaald en twee als full time vrijwilliger functioneren. Ze tellen vier vaste trainers die trainingen geven in Ramallah, Hebron en Jenin. De hele bende bestaat uit geestige, vrolijke, licht gestoorde, energieke, gedreven, enthousiaste, … en jonge mensen.

The Palestinian Circus School is nu ongeveer een twee en een half jaar werkzaam, wat wilt zeggen dat ze dus nog een vrij jonge organisatie zijn. Zoals hun naam het al zegt is deze organisatie dus een circusschool in Palestina, meer bepaald in de Westelijke Jordaanoever. Naast het jonge karakter zijn zij ook heel actief bezig. Zo geven zij gedurende het jaar door trainingen aan kinderen en jongeren tussen 8 en 20 jaar, doen ze voorstellingen binnen hun project ‘Circus Behind The Wall’ en toeren ze gedurende de zomerperiode (juli-augustus) rond in de Westelijke Jordaanoever met hun ‘Mobile Circus’.

Hun focus gaat in eerste instantie uit naar de trainingen die ze geven aan Palestijnse kinderen. Dit doen ze in Ramallah, Jenin en Hebron. Alle drie steden, met een eigen karakter. Tijdens hun trainingen hebben ze een aantal doelen voor ogen zoals het creëren van vertrouwen, solidariteit, ondersteuning en teamwork, tussen de jongeren en de trainers. De sterke hulpmiddelen hier voor, zijn de vele creatieve spelletjes met een pedagogisch karakter. PCS probeert de kinderen circustechnieken aan te leren, als middel om zichzelf op een alternatieve manier te ontdekken, te uiten en te communiceren met elkaar.

In Ramallah werken ze met twee groepen: de beginners en de gevorderden. Hun werking is hier al iets ouder dan in de twee andere steden, aangezien de eerste circusschool ontstaan is in Ramallah. Zoals al verteld is Ramallah één van de meest ‘vrije’ en ‘moderne’ steden in de Westelijke Jordaanoever. Hun trainingen zijn dan ook gemengd, zowel jongens als meisjes nemen hier deel aan.

Jenin is een stad in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. Het is prachtig gelegen tussen talrijke bergen, veel groen, en velden.
In Jenin vind je ook een vluchtelingenkamp terug dat in 1953 is ontstaan voor de vele vluchtelingen vanuit 1948. Deze kwamen voornamelijk uit de steden rond Haifa. Datzelfde vluchtelingenkamp is in April 2002 aangevallen geweest door het Israëlische leger. (meer info: http://www.jenininquiry.org/)
Deze stad is vrij conservatief en de trainingen voor de jongens en meisjes zijn strikt gescheiden, op verschillende locaties en tijdstippen. Ze zijn de aanwezigheid van beide geslachten niet gewoon dus moet dit ook niet opgedrongen worden.

Hebron heeft een heel specifiek karakter. Het ligt in het zuidwesten van de Westelijke Jordaanoever en onder Jeruzalem. Hebron is echter niet meer de economisch bloeiende stad zoals ze ooit is geweest. In 1968 werd het ‘oude’ stadsgedeelte van Hebron gekoloniseerd door Joodse kolonisten. Sindsdien hebben de Palestijnse bewoners geen toegang meer tot dit gedeelte. De oorspronkelijke bewoners moesten tijdens en na de kolonisatie vluchten naar het ‘nieuwere’ gedeelte.
Ook al hebben de kolonisten het oude gedeelte van Hebron ingenomen, willen ze nog steeds meer bezitten. Zo nemen ze geleidelijk aan de tweede verdiepingen in van huizen die gelegen zijn in de straten vlak bij de kolonie. Dit doen ze jammer genoeg heel gewelddadig waarbij ze de Palestijnen (kinderen, jongeren, ouderen, …) dagelijks bekogelen met stenen, glas, flessen, afval, uitwerpselen, … . Uit noodzaak hebben de Palestijnse bewoners grote metalen rasters opgehangen in de straten, tussen de twee verdiepingen van de huizen. Als je hierdoor wandelt zie je dan ook al hetgeen je maar kan bedenken op deze rasters.
Dit alles wordt gecontroleerd door het Israëlische leger. Er is dan ook een grote en sterke aanwezigheid van Israëlische soldaten, in het oude en nieuwe gedeelte van Hebron, te merken. Deze soldaten maken het leven van de Palestijnse bewoners meer dan eens zuur. In december 2008 zijn ze flink tekeer gegaan tegen de Joodse kolonisten zelf, om hen uit hun huizen proberen te zetten. Het gevolg was dat deze kolonisten zich begonnen af te reageren op de Palestijnse bevolking.
Een beetje paradoxaal is dat in Hebron een van de bekendste moskees gelegen is (Al-Ibrahimi Mosque = de Abraham moskee). Hetgeen deze moskee zo belangrijk maakt is de aanwezigheid van de graven waar ‘Abraham’ en ‘Sarah’ in liggen. Deze twee figuren zijn zowel belangrijk voor de Islam, het Jodendom en het Christendom. De moskee is gelegen in de oude stad en dus het gekoloniseerde gebied. Wanneer Palestijnse bewoners hier willen komen bidden moeten ze sowieso langs de straten passeren die meer en meer bezet worden door Joodse kolonisten, met gevolg dat ze dus ook bekogeld kunnen worden. Daarnaast moeten ze welgeteld 3 checkpoints passeren. In de moskee zelf zijn verschillende camera’s opgehangen. Op de plaats van gelijkenissen tussen de verschillende culturen, worden de verschillen nog eens extra benadrukt.
Het is dan ook meer dan logisch dat de plaatselijke Palestijnse bevolking hier serieus onder gebukt leeft. Hebron is een heel conservatief dorp waar je trauma’s gemakkelijk kan vinden. Vertrouwen en tolerantie vind je dan weer moeilijk terug. Hun economie is bijna volledig vernietigd, vele mensen hebben hun huizen moeten ontvluchten en hebben hun winkels moeten opgeven, … .

Voor PCS is het dan ook een grote uitdaging om kinderen uit deze stad circustechnieken aan te leren en bij hen vertrouwen, solidariteit en een groepsgevoel te creëren. De trainingen werpen ook hun vruchten af. In het begin waren de kinderen heel agressief tegen elkaar en konden ze het niet laten om elkaar uit te schelden en soms in de haren te vliegen. Momenteel is dit zo goed als verdwenen en zie je een bende kinderen met een glimlach op hun gezicht die gedreven zijn om kunstjes te doen. De scheiding tussen de meisjes en jongens is ook niet strikt gescheiden en de opwarming gebeurd dan ook gezamenlijk. Het zijn ook nog vrij jonge kinderen dus ik geloof dat dit er ook mee te maken heeft.

Niet alle trainingen lopen even gemakkelijk en vloeiend, maar de trainers zijn enorm gedreven, open en geduldig. In Hebron en Jenin kost het de trainers moeite om de volle aandacht van de kinderen en jongeren te krijgen tijdens de hele training. In het verleden is het vaak gebeurd dat meisjes wegliepen om hun GSM te controleren of om hun op te maken in de toiletten. Momenteel werken ze aan duidelijke regels en zien ze er op toe dat de groep mee is met hetgeen ze vragen.
Ook is het zo dat in deze dorpen kinderen niet gewoon zijn om op een bepaalde manier met hun lichaam te werken. Er zijn een aantal grenzen die ze over moeten en kunnen wegwerken. Dit merk ik zeer sterk bij de meisjes. Bij de oefeningen in Jenin zijn de meisjes heel vaak aan het lachen (in het Nederlands zouden we ze ‘giecheltrienen’ kunnen noemen) met de oefeningen. Maar het feit dat ze aan het lachen zijn, ook al doen ze dit omdat ze iets niet gewoon zijn, doet deugd. Het is een bewijs dat ze er plezier in hebben en er toch van genieten. Dat is goud waard en een sterke stimulans voor de trainers om verder te zetten.

Het tweede project waar momenteel heel sterk de focus op ligt en waar veel tijd en energie in wordt gestoken is ‘Circus Behind The Wall’. Dit is de naam van een voorstelling die ze in het buitenland (België en Frankrijk) en in Palestina al meerdere keren hebben opgevoerd. Deze show is niet zomaar een circusshow met veel trucjes en kunstjes. Er zit heel veel diepgang in en een heel verhaal achter. De leidraad van de show is het huidige leven van de Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever. De muur neemt hier een centrale rol in.

De realiteit voor de circusschool is trouwens niet anders dan de naam ‘Circus Behind the Wall’ zegt. De circusschool bevind zich namelijk achter de muur van apartheid, van schande en van Israël die tracht de Westelijke Jordaanoever volledig in te sluiten en af te zonderen van de wereld. Het mooie is dat de circusschool door middel van deze show de grenzen juist terug openbreekt door in het buitenland de show te stelen en de aandacht te vestigen op hun situatie.

Gedurende de periode van 9/03 tot en met 18/03 zullen ze ‘Circus Behind The Wall’ voorstellen in België. Momenteel is de groep heel hard aan het trainen zodat alles vlot zal verlopen tijdens de voorstelling zelf. Ik moet zeggen dat hetgeen ik al gezien heb echt fantastisch, fenomenaal, geweldig en prachtig knap ineen gestoken vind. Niet alleen omdat het ergens mijn taak is, maar ook vanuit mijn hele hart zeg ik dan ook dat het een echte aanrader is om deze voorstelling te komen aanschouwen. Je ziet niet enkel gedreven jongeren die de kans van hun leven krijgen en de beste prestaties neerzetten, maar je krijgt ook een beter beeld van Palestina in een mooi circus pakketje.

Tijdens de zomermaanden, wanneer de trainingen op pauze worden gezet, zit PCS natuurlijk niet stil. Samen met een maximum van de 20 meest gevorderde studenten, de vaste trainers en buitenlandse vrijwillige circusartiesten, zetten ze gedurende twee weken een intensieve ‘zomer circus school’ op. Ze maken dan samen een spetterende voorstelling waar mee ze in de Westelijke Jordaanoever gaan toeren. ‘The Mobile Circus’ zoals ze het noemen.. Het is een mogelijkheid voor hun trainers om wat meer op te steken van internationale artiesten en voor de jongeren is het een unieke kans om bij te leren en de ‘circusmicrobe’ voorgoed beet te hebben .

woensdag 18 februari 2009

yallah yallah Ramallah

Ramallah, een dorpje in de Westelijke Jordaanoever, boven Jeruzalem, voorbij de Qalandiya checkpoint.

Men spreekt hier van een dorp maar het lijkt meer en meer op een stad. Het is hier namelijk heel druk, er zijn heel veel mensen, auto's, winkels, huizen, appartementsgebouwen, ... maar je hebt hier dan ook een prachtig uitzicht op de bergen. Ramallah wordt ook stilletjes aan meer en meer een stad, vanwege het grote aantal mensen dat naar hier verhuisd.

Velen benoemen Ramallah als de 'intelectuele, culturele en politieke hoofdstad' van Palestina. Je hebt hier veel culturele organisaties en de 'topmannen' van politieke beweginen e.d. zijn hier ook gehuisvestigd, tevens vind je hier ook het gigantische graf van 'Yasser Arafat' (vorige president Palestina).

Ik heb gehoord dat Israël maar al te graag heeft dat Ramallah meer en meer evolueert als hoofdstad van Palestina, zodat zij Jeruzalem helemaal kunnen overnemen en de arabische bevolking ginds serieus kunnen verminderen. Deze mogelijke gedachte past wel perfect in de manier waarop ze Palestijnen willen opsluiten, terugdringen, van hun vrijheid ontnemen, ... .

Ik vind Ramallah heel leuk, het is anders dan de andere dorpen doordat het iets vrijer is op cultureel en sociaal vlak, er heel wat buitenlanders zijn, toch nog ergens een economie heeft, ... . Toch heb ik me anders moeten leren gedragen dan ik gewoon ben in België. Dit omwille van het feit dat ik ten eerste een meisje ben en ten tweede een buitenlander. Je kan hier 's avonds niet meer alleen buiten gaan (na 21uur...) want wie weet kom je wel een bende straathonden tegen of wordt je lastig gevallen door enkele mannen op straat. Daarnaast heb ik het moeten afleren om mannen op straat recht in de ogen te kijken of toch oogcontact te maken. Hier leeft namelijk sterk het idee dat 'buitenlandse meisjes' gemakkelijke 'prooien' zijn waar ze iets mee kunnen proberen. Ik vond dit heel moeilijk in het begin, maar door de vele blikken en geroep van jongens was ik er toch van overtuigd dat dit de beste manier is van handelen en wandelen.

Culturele regels zijn hier sterk van toepassing en de buurt houd steeds een oogje in het zeil. Zo woon ik bijvoorbeeld samen met twee palestijnse meisjes die van hun vrijheid willen genieten nu ze alleen wonen en vrienden (mannelijke) uitnodigen, laat weggaan (tot drie uur 's nachts), roken, ... . In België zouden we hier niet van opkijken, maar hier is dit niet 'normaal'. Ik heb al gemerkt dat mensen over hen praten en ze geen al te goede reputatie hebben.

Op straat zie je ook veel. De vele winkels, de mannen met hun vuilniskarren, kindjes die proberen iets te verkopen (soms heel opdringerig en moeilijk te weigeren), falaffel en shoarma dat men staat te bakken op straat (tussen de vele auto uitlaatgassen), chemische ijscrème bars, allerlei soorten vrouwen met hoofddoeken (als ze er al 1 hebben) in verschillende kleuren en motieven, ... . Als je in een winkel komt is de kans trouwens heel groot dat daar verschillende mannen zitten die niets beter weten te doen. De werkloosheidsgraad is hier ongeveer 16 à 19%.
En ook is de 'adhaan' een vast gegeven hier. Dit is de man die om de zoveel uur begint te zingen om mensen op te roepen voor het gebed (in de moslim cultuur). Heel grappig soms en wakker makend om 5uur 's ochtends.

maandag 16 februari 2009

Palestijnen = beste chauffeurs!

Palestijnen zijn echt waar de beste chauffeurs of autodrivers, hoe je het ook draait of keert.

Dit komt natuurlijk door de slechte wegen waar ze op moeten rijden, mama mia. De smalste wegen, de grootste putten, een heleboel auto's, hitte, koude, .... ze kunnen het allemaal aan. De toeter weten de meeste ook allemaal goed staan, je kijkt er niet meer van op in de straat!

Er bestaan ook niet echt regels zoals we deze in België kennen. Je ziet wel enkele verkeersborden, maar ik heb me al meermaals afgevraagd of de mensen dit wel weten te staan. Het recht van de sterkste / snelste geldt hier zeer zeker!

Sinds vorige week, proberen een heleboel Palestijnse politiemannen het verkeer in Ramallah te regelen. Dat is wel vreemd voor de mensen, want dat is nooit zo geweest. Mensen proberen nog steeds gewoon de straat over te steken, zoals ze altijd doen, vlug vlug tussen de auto's door, waarbij ze vanaf nu soms worden teruggefloten door een politieman.

zondag 15 februari 2009

ahlan wa sahlan

Palestina, het land met de vele contrasten

Voor velen is dit land echter geminimaliseerd tot de 'Palestijnse Bezette Gebieden" gelegen in Israël. Israël is dan weer het land dat beschreven werd en wordt in menige religieuze boeken, maar officieel is ontstaan in 1948 op Palestijns grondgebied.

De basis van de creatie van Israël is te vinden in het zionistische gedachtegoed. Het 'zionisme' is namelijk de ideologie en gedachtegoed dat streeft naar een staat met een Joodse meerderheid.

Al in de 19e eeuw begonnen de onderhandelingen en procedures om deze Joodse staat te creëren. Theodore Herzl publiceerde namelijk in 1896 zijn boek 'De Jodenstaat' en bij deze was het begin van het Zionisme gelanceerd. In 1897 had je dan ook het eerste Zionistische Congres in Bazel (Zwitserland) waarbij meerdere streken, regio's en landen mogelijke plaatsen waren voor de jodenstaat. Maar uiteindelijk koos men voor Palestina met een 'nee' van de Arabische omringende landen in de minderheid en een meerderheid van positieve stemmen en onthoudingen (dwz: meegaan met de meerderheid) van alle westerse landen.

Vanaf dat moment nam de migratie van Joden naar Palestina toe, dat meer groeide naarmate het Nazisme in Europa toenam.
In 1916 had je het opdelingsplan 'Het Sykes-Pycot akkoord' waarbij men de Arabische wereld verdeelde tussen de Europese grootmachten. In 1917 ontstaat de 'Balfour declaration' (door de toenmalige Buitenlandse zaken minister Balfour in Groot-Britannië) die de toestemming verleent aan de Zionisten om in Palestina het 'Nationaal tehuis voor het Joodse volk' te vestigen.

In de jaren daarna kwam Palestina onder Brits mandaat te staan en ontstonden ook de eerste Palestijnse protesten en verzetten tegen deze 'mogelijke' bezetting.

Met het ontstaan van de VN kwam er meer vaart in de oprichting van de Joodse staat want al in 1947 ziet het 'verdeelplan' het levenslicht. Hierbij werd Palestina verdeeld in een staat voor de Joden (55% van Palestina) en een Arabische staat (45% van Palestina). Paradoxaal genoeg had het als voorwaarde dat de meerderheid van de bevolking hier mee instemde en er een economische unie komt. De Arabische bevolking stemde niet akkoord, de Joodse leiders wel.
1948 wordt het jaar van het wegtrekken van GB uit Palestina, omdat men het niet meer aankon, en het ontstaan van Israël zoals eerder vermeld.

De zionisten hebben dit echter niet op een vreedzame en vriendelijke wijze gecreëerd. Gewelddadige en ruwe technieken waarbij ze de plaatselijke Palestijnse bevolking trachten uit te drijven waren hen niet vreemd. Een 'etnische zuivering' zoals 'Ilan Pappe' beschrijft in zijn gelijknamig boek.

Het resultaat van deze 'El-Naqba' (= de catastrofe) zijn 800 000 Palestijnen die ontheemd zijn en gevlucht zijn naar de Westelijke Jordaanoever, Gaza-strook, naburige dorpen en buurlanden. 531 dorpen werden verwoest en honderden Palestijnen werden vermoord.

Vanwege de grote vluchtelingenstromen ontstaat in 1948 'Resolutie 194' dat het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen beschrijft, opgesteld door de VN. In 2009 is van de mogelijke uitwerking van deze resolutie nog altijd niets of toch niet veel te merken.
Door onderhandelingen tussen Joodse leiders en Jordanië kwam de Westelijke Jordaanoever (zie de naam) onder Jordaans bestuur. De Gaza-strook onder die van Egypte.

Het jammere was dat men in dat Joodse thuisland bijna geen Joden had. Daar moest verandering in komen en in 1950 kwam de Israëlische wet 'het recht op terugkeer voor de Joden' tot stand. Deze is nog steeds van kracht en zorgde ervoor dat wereldwijd Joden in het 'Heilige Land' zich konden vestigen. Joden uit Rusland, Iran, Irak, Turkije, Ethiopië, Amerika, Duitsland, ...werden, sommigen onder hen onder dwang, op het vliegtuig gezet met als eindbestemming Israël.

Doordat de zionistische leiders nog niet tevreden waren met hun deel van het land begint in 1967 de 'zesdaagse oorlog' waarbij terug een grote stroom Palestijnse vluchtelingen ontstond. De VN kwam hier weer tussen met een mooie resolutie 242 waarbij ze eisten dat Israël zich terug zou trekken uit alle bezette gebieden en nog eens wezen naar resolutie 194.

In de jaren daaropvolgend viel Israël Libanon en hun Palestijnse vluchtelingkampen aan (1982), ontstaat de eerste intifada (= opstand) in 1987 dat een einde nam in 1993 samen met het opstellen van de OSLO-akkoorden (=de zogenaamde vredesakkoorden/pogingen), ontstaat de Palestijnse Autoriteit in 1994, de tweede intifada in 2000, de vernietiging van de Palestijnse infrastructuur door Israël in 2002, het begin van de bouw van de 'muur' (2002-2003) waarbij deze (samen met de joodse kolonies in WB) illegaal verklaard werd door het 'Internationaal gerechtshof', Palestijnse verkiezingen en overwinning van Hamas (2005) .... .

Een hele brok geschiedenis, en nog niet volledig. Israël lapt alle internationale veroordelingen die tegen hen lopen, aan hun laars. De bouw van de muur is nog steeds bezig (>70% al gebouwd), het bouwen van de nederzettingen is in volle bloei, het ontkennen van de rechten van de Palestijnen en het ontzeggen van hun fysieke vrijheid kunnen ze heel goed (door de muur, verschillende identiteitskaarten, 500 checkpoints, ...) net zoals het creëren van de Gaza-strook als een openluchtgevangenis.

Palestina is doorheen de geschiedenis door verschillende landen en/of groepen bezet is geweest. Eens kwamen de christelijke kruisvaarders hier om hun christelijke wortels te vinden, ooit heeft het nog deel uitgemaakt van het Ottomaanse rijk, heeft Jordanië het beheerd, ... en nu Israël .

Palestina, het land met de vele contrasten...

Je vind er vele verschillende religies en religieuze wortels terug. Zowel gebouwen en elementen vanuit het Christendom, de Islam, het Jodendom, ... . Dit zijn niet enkel contrasten maar ook vele gelijkenissen. Denk maar aan het graf van Abraham en Sarah (in Hebron) dat voor al deze religies belangrijk is.

Religie is natuurlijk niet het enige wat je terug vind. Culturen, sociale gedragingen en stratificaties, natuur, .... . Je vind hier bossen, steppe en woestijn, rotsen, bergen, zee, velden, ... terug. Het is een heel rijk gebied, althans voor degene die hier toegang toe hebben.

De komende maanden zal ik vooral in de omgeving van Palestijnen en Palestijnse organisaties vertoeven. In deze blog zal ik dan ook trachten informatie te geven over de huidige situatie in dit land (leven, wonen, cultuur, gemeenschappen, religie, ...), over de circus school en natuurlijk ook hoe mensen hier elke dag proberen te overleven en omgaan met een bezetting van een land waarvan vele hier niet om gevraagd hebben.

Het is logisch dat ik eerst en vooral de kant van de Palestijnen zal belichten, aangezien ik vooral tussen hen zal zitten. Maar zoals in elk verhaal moet je alle kanten bekijken en zal ik proberen om ook het verhaal van Israëliërs te beschrijven.

Alvast bedankt voor de interesse en elke reactie is meer dan welkom!