Niets is zoals het schijnt te zijn

Na drie maanden doorgebracht te hebben in de Westelijke Jordaanoever had ik nood om ook de andere kant van dit kleine land te verkennen.

De stap die ik hiervoor moest nemen was immens groot. Ik heb al heel wat Palestijnse vrienden gemaakt en ik heb al veel lief en leed gedeeld met hen. Verhalen werden persoonlijk en alles werd heel emotioneel. Het was niet evident om naar Israël te gaan vanuit een neutrale positie.

De enigste Israëliers die ik tot nu toe was tegengekomen waren dan ook kolonisten of soldaten. En die kon ik niet meer als mensen bekijken. 'Beesten' zonder gevoelens waren het voor mij. Heel raar om te voelen, maar het was zo. Stereotype gedachten en vooroordelen waren heel sterk aanwezig en voor het eerst in mijn leven voelde ik echt haat tegenover iemand en een bepaalde bevolkingsgroep.

Met veel twijfels heb ik dan toch de stap gezet om wat te reizen en bewust in contact te komen met Israëliers. En die stap heeft mijn ogen wat meer geopend voor de mensen die in dit conflict gebied leven.

Niets is zoals het lijkt of schijnt te zijn. Ik heb heel wat verschillende Israëliers tegengekomen die ook het beste proberen te maken van hun leven. En ook zij hebben het moeilijk met het hele conflict 'Israël - Palestina'.

Op een gegeven moment heb ik met een hele groep Israëliers samen gezeten. Jonge mensen tussen 20 en 30 jaar. De zogenaamde derde generatie van Israël. Ik heb gesprekken gehad met hen over bijna alleen politieke zaken. Maar dat is gemakkelijk gezegd hier want alles is politiek hier.
Ik heb gepraat met mensen die in het leger hebben gediend vanuit een bepaalde ingesteldheid die heel verschillend kan zijn.

Sommigen deden dit vanuit de ingesteldheid om echt het land te dienen, want anders zouden ze zich schuldig voelen moesten ze dit niet doen. Het gevoel dat iemand anders zou 'vechten' voor hun 'veiligheid' zou hen kapot gemaakt hebben.

Anderen deden het dan weer omdat het moet en niet echt anders kon. Eén van de jongens waar ik een goed gesprek mee heb gehad vertelde me dat hij zo goed mogelijk is geweest toen hij in het leger was. Hij zei ook 'moest ik er niet geweest zijn, zouden heel wat onschuldige mensen op een hele hardhandige onmenselijke manier behandeld geweest zijn'. Hij bleef altijd vriendelijk tegen Palestijnen en als er iemand werd opgepakt zorgde hij ervoor dat die persoon niet gemarteld werd. Ik vertelde hem dat zijn gedrag wel ergens aanvaardbaar is maar dat ik niet wist of Palestijnen het zo sterk zouden appreciëren. Ik denk dat bijna iedereen in Palestina soldaten als één of ander wreed ras bekijken. 'Vriendelijk gedrag' wordt niet altijd vriendelijk onthaald. Langs beide kanten.

Er zijn wel wat wegen om niet naar het leger te gaan maar dan ga je ook weer door het leven met een bepaalde stempel op je persoonlijkheid. Je kan naar een psychiater gaan en zeggen dat je psychologisch niet ok bent om naar het leger te gaan. Maar dan krijg je ook de stempel van 'zot zijn' op je geplakt. Als je dan werk wilt zoeken is het enorm moeilijk om echt iets te vinden wat je graag doet. Verschillende psychologische testen die je moet passeren om te bewijzen dat je toch niet zo 'zot' bent zoals het op papier staat.

Het is verdomd moeilijk om in deze samenleving kritiek te hebben op de manier waarop Israël (de staat) zijn bezetting uitvoert. Niet naar het leger gaan is gelijk aan collaboreren met de 'vijand'. Het woord 'vijand' heb ik ook vaak gehoord. Meer in Israël dan in Palestina. Heel gek om van een 'vijand' te spreken. Ik zal het niet kunnen begrijpen want ik heb niet het gevoel dat ik vijanden heb.

Op bepaalde momenten was het voor mij heel dubbel om met deze mensen te babbelen. Dit waren namelijk (ex)soldaten die voor Palestijnen hebben gestaan en hen hebben behandeld als terroristen. Mijn vrienden zijn misschien door hun ondervraagd geweest en hebben misschien afgezien door hen.

Maar het was goed om hun verhaal te horen. Misschien was ik niet eens met alles wat ze me vertelden, maar zij waren eerlijk over hun positie in dit land en de gevoelens die ze daarbij hebben. En gevoelens kan je nooit tegenspreken. Iemand voelt zich zus en zo en dat moet je aanvaarden.

Maar wat het speciaal maakte was, dat ik ook mijn verhaal kon vertellen en kon in gaan tegen hun standpunten.
Ik kon hen vertellen over de Palestijnse circus school en iedereen was zo enthousiast verbaasd. Een circus school in Palestina? Ja ja het is waar zei ik dan, en ik begon te vertellen over de studenten in Jenin, Hebron en Ramallah en wat voor effecten de circus school heeft op hun leven.

De circus school, vertelde ik, kan zoveel betekenis geven aan het leven van kinderen die leven onder een bezetting. De circus school maakt het niet enkel en alleen mogelijk voor kinderen om kind te zijn, om hen te leren samen te werken, om elkaar terug te vertrouwen, om niet bang te zijn en verder te zetten, ... . De circus school heeft ook een bredere en grotere invloed op de gemeenschap. Ouders die hun kinderen als iets unieks zien, die zo trots zijn en blij zijn dat hun kinderen iets omhanden hebben. Samen iedereen terug het gevoel geven dat ze een groep zijn, dat doet de circus school. Toen ik dit meerdere keren vertelde, was het ongelofelijk om hun ongeloof in hun ogen af te lezen en tegelijkertijd de glimlach te zien op hun gezicht.

Ik heb de menselijkheid mogen ondervinden in Israëliers die ik eerst als 'beesten' bekeek. Nog steeds snap ik sommige zaken niet, en ik twijfel eraan of ik hier alles zal kunnen begrijpen. Er is hier een sterke en lange geschiedenis die niet kan losgekoppeld worden aan het 'nu'.

Maar wat duidelijk is ' De manier waarop de staat Israël een bezetting doorvoert is niet goed te keuren, maar de mensen die Israëlier zijn mogen niet beschuldigd worden op hun leven omdat ze nu eenmaal Israëlier zijn'. Zij hebben vaak niet gekozen (keuze is hier heel relatief) voor de manier waarop 'hun land' een 'ander land' bezet en zijn het er ook vaak mee oneens. Vaak zijn zij het hele conflict ook verschrikkelijk moe en ook zij willen 'vrede'. Want dat wilt iedereen.

Dus als je een 'Israëlier' tegen komt wees niet te bevooroordelend tegenover deze persoon. Je weet nooit wat deze denkt en voelt. Dat geldt trouwens voor elke persoon in heel de wereld. Veel mensen kiezen niet waar ze geboren en getogen zijn.

Nieuwe foto's

http://picasaweb.google.com/Sarah.vnlr

Open dagen

Vorige week hadden we 'open days' in de verschillende circus clubs.

Iedere groep studenten had een show voorbereid en al wie wou van vrienden, familie en kennissen kon komen kijken.

Iedere show was verschillend en even uniek. Overal zat er wel wat clowning, acrobatie, acro balance en juggling in. Bij sommigen hadden we dan ook nog de trapeze en het doek. Alles was aan elkaar verbonden door muziek dans en bepaalde kreten.

Daarnaast hadden we in Ramallah en Hebron ook een 'teken en schilder workshop' voorzien. Zo gingen we hen wat techniecken aanleren en konden we hen vragen om iets te tekenen over de circus school.

Ik heb heel wat mooie dingen gezien in de tekeningen en schilderijen. Vooral de betekenissen die ze aan de circus school gaven waren indrukwekkend. Sommigen spraken over de circus als een droom, als het lichtpunt in mijn leven, als een groot hart, als een plek waar je helemaal jezelf kan zijn en waar je altijd iemand in de buurt hebt, ... .

Het was zalig om de studenten zo intens bezig te zien en te zien denken over wat de circus school voor hen wel niet betekent. Ook de shows waren overal geslaagd en er waren heel veel leuke en enthousiaste reacties van de bezoekers. "Het was zo mooi, ik ben zo trots" heb ik vaak gehoord. Velen bleven maar aplaudiseren en iedereen in de zaal had wel een glimlach op zijn/haar gezicht.

In Hebron kwamen heel wat kinderen achteraf vragen of ze ook niet bij de circusschool mochten komen.

Ik krijg er nog kippenvel van als ik merk dat de circus school hier zoveel voldoening geeft aan zoveel mensen. De kinderen die iets moois kunnen tonen aan anderen en zich daardoor uniek voelen. Ouders die vinden dat circus iets speciaals is en daardoor ook vinden dat hun kinderen speciaal zijn. Circus schept hier duidelijk banden en maakt grenzen open.

Foto's.... heeeel veel vind je op picasa webalbums (zie vorige link)