dinsdag 19 mei 2009

Niets is zoals het schijnt te zijn

Na drie maanden doorgebracht te hebben in de Westelijke Jordaanoever had ik nood om ook de andere kant van dit kleine land te verkennen.

De stap die ik hiervoor moest nemen was immens groot. Ik heb al heel wat Palestijnse vrienden gemaakt en ik heb al veel lief en leed gedeeld met hen. Verhalen werden persoonlijk en alles werd heel emotioneel. Het was niet evident om naar Israël te gaan vanuit een neutrale positie.

De enigste Israëliers die ik tot nu toe was tegengekomen waren dan ook kolonisten of soldaten. En die kon ik niet meer als mensen bekijken. 'Beesten' zonder gevoelens waren het voor mij. Heel raar om te voelen, maar het was zo. Stereotype gedachten en vooroordelen waren heel sterk aanwezig en voor het eerst in mijn leven voelde ik echt haat tegenover iemand en een bepaalde bevolkingsgroep.

Met veel twijfels heb ik dan toch de stap gezet om wat te reizen en bewust in contact te komen met Israëliers. En die stap heeft mijn ogen wat meer geopend voor de mensen die in dit conflict gebied leven.

Niets is zoals het lijkt of schijnt te zijn. Ik heb heel wat verschillende Israëliers tegengekomen die ook het beste proberen te maken van hun leven. En ook zij hebben het moeilijk met het hele conflict 'Israël - Palestina'.

Op een gegeven moment heb ik met een hele groep Israëliers samen gezeten. Jonge mensen tussen 20 en 30 jaar. De zogenaamde derde generatie van Israël. Ik heb gesprekken gehad met hen over bijna alleen politieke zaken. Maar dat is gemakkelijk gezegd hier want alles is politiek hier.
Ik heb gepraat met mensen die in het leger hebben gediend vanuit een bepaalde ingesteldheid die heel verschillend kan zijn.

Sommigen deden dit vanuit de ingesteldheid om echt het land te dienen, want anders zouden ze zich schuldig voelen moesten ze dit niet doen. Het gevoel dat iemand anders zou 'vechten' voor hun 'veiligheid' zou hen kapot gemaakt hebben.

Anderen deden het dan weer omdat het moet en niet echt anders kon. Eén van de jongens waar ik een goed gesprek mee heb gehad vertelde me dat hij zo goed mogelijk is geweest toen hij in het leger was. Hij zei ook 'moest ik er niet geweest zijn, zouden heel wat onschuldige mensen op een hele hardhandige onmenselijke manier behandeld geweest zijn'. Hij bleef altijd vriendelijk tegen Palestijnen en als er iemand werd opgepakt zorgde hij ervoor dat die persoon niet gemarteld werd. Ik vertelde hem dat zijn gedrag wel ergens aanvaardbaar is maar dat ik niet wist of Palestijnen het zo sterk zouden appreciëren. Ik denk dat bijna iedereen in Palestina soldaten als één of ander wreed ras bekijken. 'Vriendelijk gedrag' wordt niet altijd vriendelijk onthaald. Langs beide kanten.

Er zijn wel wat wegen om niet naar het leger te gaan maar dan ga je ook weer door het leven met een bepaalde stempel op je persoonlijkheid. Je kan naar een psychiater gaan en zeggen dat je psychologisch niet ok bent om naar het leger te gaan. Maar dan krijg je ook de stempel van 'zot zijn' op je geplakt. Als je dan werk wilt zoeken is het enorm moeilijk om echt iets te vinden wat je graag doet. Verschillende psychologische testen die je moet passeren om te bewijzen dat je toch niet zo 'zot' bent zoals het op papier staat.

Het is verdomd moeilijk om in deze samenleving kritiek te hebben op de manier waarop Israël (de staat) zijn bezetting uitvoert. Niet naar het leger gaan is gelijk aan collaboreren met de 'vijand'. Het woord 'vijand' heb ik ook vaak gehoord. Meer in Israël dan in Palestina. Heel gek om van een 'vijand' te spreken. Ik zal het niet kunnen begrijpen want ik heb niet het gevoel dat ik vijanden heb.

Op bepaalde momenten was het voor mij heel dubbel om met deze mensen te babbelen. Dit waren namelijk (ex)soldaten die voor Palestijnen hebben gestaan en hen hebben behandeld als terroristen. Mijn vrienden zijn misschien door hun ondervraagd geweest en hebben misschien afgezien door hen.

Maar het was goed om hun verhaal te horen. Misschien was ik niet eens met alles wat ze me vertelden, maar zij waren eerlijk over hun positie in dit land en de gevoelens die ze daarbij hebben. En gevoelens kan je nooit tegenspreken. Iemand voelt zich zus en zo en dat moet je aanvaarden.

Maar wat het speciaal maakte was, dat ik ook mijn verhaal kon vertellen en kon in gaan tegen hun standpunten.
Ik kon hen vertellen over de Palestijnse circus school en iedereen was zo enthousiast verbaasd. Een circus school in Palestina? Ja ja het is waar zei ik dan, en ik begon te vertellen over de studenten in Jenin, Hebron en Ramallah en wat voor effecten de circus school heeft op hun leven.

De circus school, vertelde ik, kan zoveel betekenis geven aan het leven van kinderen die leven onder een bezetting. De circus school maakt het niet enkel en alleen mogelijk voor kinderen om kind te zijn, om hen te leren samen te werken, om elkaar terug te vertrouwen, om niet bang te zijn en verder te zetten, ... . De circus school heeft ook een bredere en grotere invloed op de gemeenschap. Ouders die hun kinderen als iets unieks zien, die zo trots zijn en blij zijn dat hun kinderen iets omhanden hebben. Samen iedereen terug het gevoel geven dat ze een groep zijn, dat doet de circus school. Toen ik dit meerdere keren vertelde, was het ongelofelijk om hun ongeloof in hun ogen af te lezen en tegelijkertijd de glimlach te zien op hun gezicht.

Ik heb de menselijkheid mogen ondervinden in Israëliers die ik eerst als 'beesten' bekeek. Nog steeds snap ik sommige zaken niet, en ik twijfel eraan of ik hier alles zal kunnen begrijpen. Er is hier een sterke en lange geschiedenis die niet kan losgekoppeld worden aan het 'nu'.

Maar wat duidelijk is ' De manier waarop de staat Israël een bezetting doorvoert is niet goed te keuren, maar de mensen die Israëlier zijn mogen niet beschuldigd worden op hun leven omdat ze nu eenmaal Israëlier zijn'. Zij hebben vaak niet gekozen (keuze is hier heel relatief) voor de manier waarop 'hun land' een 'ander land' bezet en zijn het er ook vaak mee oneens. Vaak zijn zij het hele conflict ook verschrikkelijk moe en ook zij willen 'vrede'. Want dat wilt iedereen.

Dus als je een 'Israëlier' tegen komt wees niet te bevooroordelend tegenover deze persoon. Je weet nooit wat deze denkt en voelt. Dat geldt trouwens voor elke persoon in heel de wereld. Veel mensen kiezen niet waar ze geboren en getogen zijn.

maandag 11 mei 2009

Nieuwe foto's

http://picasaweb.google.com/Sarah.vnlr

Open dagen

Vorige week hadden we 'open days' in de verschillende circus clubs.

Iedere groep studenten had een show voorbereid en al wie wou van vrienden, familie en kennissen kon komen kijken.

Iedere show was verschillend en even uniek. Overal zat er wel wat clowning, acrobatie, acro balance en juggling in. Bij sommigen hadden we dan ook nog de trapeze en het doek. Alles was aan elkaar verbonden door muziek dans en bepaalde kreten.

Daarnaast hadden we in Ramallah en Hebron ook een 'teken en schilder workshop' voorzien. Zo gingen we hen wat techniecken aanleren en konden we hen vragen om iets te tekenen over de circus school.

Ik heb heel wat mooie dingen gezien in de tekeningen en schilderijen. Vooral de betekenissen die ze aan de circus school gaven waren indrukwekkend. Sommigen spraken over de circus als een droom, als het lichtpunt in mijn leven, als een groot hart, als een plek waar je helemaal jezelf kan zijn en waar je altijd iemand in de buurt hebt, ... .

Het was zalig om de studenten zo intens bezig te zien en te zien denken over wat de circus school voor hen wel niet betekent. Ook de shows waren overal geslaagd en er waren heel veel leuke en enthousiaste reacties van de bezoekers. "Het was zo mooi, ik ben zo trots" heb ik vaak gehoord. Velen bleven maar aplaudiseren en iedereen in de zaal had wel een glimlach op zijn/haar gezicht.

In Hebron kwamen heel wat kinderen achteraf vragen of ze ook niet bij de circusschool mochten komen.

Ik krijg er nog kippenvel van als ik merk dat de circus school hier zoveel voldoening geeft aan zoveel mensen. De kinderen die iets moois kunnen tonen aan anderen en zich daardoor uniek voelen. Ouders die vinden dat circus iets speciaals is en daardoor ook vinden dat hun kinderen speciaal zijn. Circus schept hier duidelijk banden en maakt grenzen open.

Foto's.... heeeel veel vind je op picasa webalbums (zie vorige link)

woensdag 29 april 2009

Andere wereld

Ik zal niet weten hoe het is om als Palestijn in de Palestijnse Bezette Gebieden te leven, maar ik moet zeggen dat het me meer en meer lukt om het te begrijpen en er inzicht in te krijgen. De laatste tijd voel ik meer en meer de invloed van een bezetting op mijn leven. De onvrijheid en de machteloosheid die er mee gepaard gaan. De frustraties en het onbegrip die eruit volgen. De vraagtekens die overal gezet kunnen worden en de antwoorden die ik bijna nergens vind.

Mijn werk in de Palestinian Circus School is heel leuk en vrij ontspannend, maar de laatste tijd heb ik meer en meer tijd nodig voor mezelf en vooral om even echt te ontspannen. Even weg te zijn uit de omgeving en andere oorden op te zoeken, andere mensen te ontmoeten en andere verhalen te horen.

Het is vermoeiend om zoveel informatie te krijgen over iets dat niet leuk is voor een bepaalde bevolkingsgroep. Ik merk dat ik als mens maar ook als sociaal cultureel werkster in spé echt nood heb aan even weg te zijn uit de werkomgeving, waar je tracht mensen te helpen. Ook al is het werk dat je doet een droom die uitkomt en heeft het effect. Maar ik moet steeds mijn eigen krachten en grenzen in het oog houden en respecteren en dat is op zich al vermoeiend.

Daarom had ik vorige week ook het initiatief genomen om even weg te zijn. En ik vond er niets beter op om naar Tel Aviv te gaan en een echte toerist uit te hangen. Even voelen hoe dat zou zijn. Ik was nieuwsgierig naar de stad op zich, en naar de mensen die er leefden. Ik ben ook nog altijd geïnteresseerd naar de mensen die er leven.

Mijn doel was dus om even mijn verstand op nul te zetten, op het strand te liggen en in de zee te zwemmen. Wat ik echter niet wist was dat ik het zo moeilijk zou hebben om mijn verstand op nul te zetten. Het is me dan ook niet echt gelukt om even te ontspannen en niet te denken aan wat er allemaal gaande is in dit dubbel land.

Op een gegeven moment voelde ik me ook echt als een verrader tegenover de Palestijnen die dolgraag naar het strand zouden willen gaan, maar doodgewoon niet mogen en kunnen. Ik kwam onder Israëliërs terecht, maar ik voelde me er niet gemakkelijk bij. Ik voelde me slecht als ik aardbeien of een ijsje kocht. Ik voelde me een stomme toerist die niet wist met wat ze bezig was. Maar misschien is het verschil tussen mij en een echte toerist is dan het feit dat ik hier over nadenk. (?)

Ik kon gewoon niet inkomen in het feit dat de mensen in Tel Aviv, gewoon konden leven zoals ze wilden leven. Ik moet hier echter oppassen om dit te veralgemenen, want dat zal waarschijnlijk ook niet zo zijn. Armoede en ongelijkheid vind je overal, zelfs in een schijnbaar ‘perfecte staat’.

In ieder geval, ik kon het niet begrijpen dat mensen hier schijnbaar konden doen en laten wat ze wilden terwijl nog geen 100 km verder mensen van hun land worden verdreven, worden opgesloten, hun vrijheid wordt ontnomen en dus niet kunnen doen wat ze willen in een land dat ooit van hun was geweest. Ik kon het gewoon niet vatten. Ik heb me dan ook niet kunnen ontspannen bij al deze gedachten, ook al was de zee aangenaam warm en was het strand mooi om op te zitten. Het was iets te oppervlakkig en te schijnheilig naar mijn gevoel.

Ik vind het erg dat het mogelijk is om zulk een andere wereld te creëren in een land dat gebaseerd en gevoed wordt door conflicten en onverdraagzaamheid. Ik vind het onrealistisch en ik ben benieuwd wanneer deze mooie luchtbel zal openklappen. Ik hoop toch dat ze dat zal doen, zodat er eindelijk eens verandering in de zaak kan worden gebracht.

Ik mag me hier niet schuldig om voelen, maar misschien is mijn geweten iets te groot. Ik ben me bewust van mijn bevoorrechte positie als buitenlander tegenover Palestijnen die hier dag en nacht van hun leven wonen. Mijn bevoorrechte positie tegenover Israëliërs zal ook wel groot zijn, maar ik heb ze nog niet lijfelijk ondervonden.

Toch kan ik me wel inbeelden dat ik blij mag zijn dat ik niet vanaf mijn 18 jaar in het leger moet en dat ik vrij ben van racistische gedachten en gevoelens ten opzichte van een bepaalde bevolking of geloof of cultuur, gewoon omdat iemand mij dat heeft opgedragen.

Twee andere werelden, zo dicht bij. Zo veel gelijkenissen en toch zo verschillend.

Ik vraag me af hoe het is om als Israëliër hier dag en nacht mee om te gaan. Denken ze vaak aan de Palestijnen achter de muur of in hun eigen dorp? Ik weet het niet en zou het graag weten. Maar ik voel me momenteel niet in staat om onder Israëliërs te leven en te luisteren naar hun verhalen.

Ik ben al te lang onder de Palestijnen en ik heb al veel te veel gehoord en gezien. Het wordt persoonlijker en persoonlijker en heel emotioneel.

Maar mijn nieuwsgierigheid blijft bestaan en dat hoop ik te behouden.

woensdag 1 april 2009

wauw

Vandaag is een spannende dag en degene die erop volgen ook!

Le BoTrio (http://www.lebotrio.be/) komt vandaag toe in Ramallah.
Deze circusgroep bestaat uit 3 jonge kerels van België. België wordt hier meer en meer vertegenwoordigd, me dunkt!

Ze zijn gespecialiseerd in acrobatie, trampoline en jongleren. Vanavond gaan ze ook een show van 15 minuten geven hier in het culturele centrum 'Al-Kasaba' in Ramallah. De randanimatie wordt verzorgd door twee steltenlopende artiesten van The Palestinian Circus School.

Het is spannend vind ik, omdat The Palestinian Circus School zoveel internationale contacten heeft die echt iets willen doen voor hen. Le BoTrio komt hier dus ook niet enkel shows geven, maar ook trainingen aan de gasten van The Palestinian Circus School. Allemaal tof ja!

De volgende weken, komen hier ook een hele groep Belgen van de architectenschool 'la combre' uit Brussel. Deze studenten hebben namelijk plannen uitgetekend om een echte circusschool uit te bouwen. Deze plannen worden dan besproken en weldra werkelijkheid..

Mooie, knappe en verdiende vooruitzichten voor The Palestinian Circus School
Na terug te zijn van België , terug volledig in het circus leven verzeild geraakt.

De circus trainingen in de circusclubs in Jenin, Ramallah en Hebron zijn terug begonnen, of beginnen deze week. Dat is leuk, maar is terug even zoeken na twee weken 'vakantie'.

Zeker bij de meisjes in Jenin was het heel moeilijk om hun aandacht steeds te trekken, ze stil te houden en ze te laten mee doen met de spelletjes.
We weten niet goed hoe het komt, maar die donderdag ging het echt niet met deze meisjes. We hadden enkele spelletjes voorzien waar ze zich volledig in kunnen 'los laten gaan' en zich op hun eigen lichaam konden focussen.
Zo hadden we bijvoorbeeld het spelletje 'de machine' voorzien. Dat houd in, dat 1 persoon naar voor gaat en een bepaalde beweging en geluid maakt. Die persoon, maakt deze beweging en geluid de hele tijd tijdens het spel. Het komt er op neer dat die persoon een onderdeel van een machine vormt en dat de andere personen van de groep de machine moeten verder bouwen. Zo moeten ze dus een ander geluid en beweging maken, die in relatie kan gebracht worden met het geluid en beweging van de eerste persoon. Dit spelletje is heel goed om gewoon iets te doen wat in je opkomt, zonder echt na te denken, maar ook om samen te werken. Want uiteindelijk kunnen we de groep vragen om rapper de bewegingen en geluid te maken, of juist trager. En dat moet allemaal op hetzelfde ritme zijn van alle leden van die machine. Vaak komen hier heel grappig en leuke creaties uit.

Dat spelletje lukte dus niet zo goed met de meisjes, wat ook normaal was omdat het de eerste keer was.

Maar wat ik echt merk bij deze meisjes tussen 14 en 20 jaar is dat ze heel beschaamd zijn en niets weten van hun lichaam. Het is heel moeilijk voor hen om gewoon zich los te geven en zich te focussen op hun lichaam. Dat merkte ik ook in de warm up, waar ze telkens lachten bij elke beweging die ze maakten en niet wisten hoe ze iets moesten doen.

In Jenin is het ook geen gewoonte voor meisjes om zomaar op straat te komen en te doen wat ze willen. De enigste momenten dat ze hebben om met vriendinnetjes 'onozel' en leuk te doen is op school, misschien thuis en de circusschool. En ik denk dat ze daar graag gebruik van maken.

Het feit dat het zo moeilijk is om hun focus te leggen op hun eigen lichaam, is gewoon ook puur omdat ze er niets van weten. Vele meisjes bedekken hun lichaam bijna volledig met lange gewaden en hoofddoeken. Als je thuis hebt meegekregen dat je dat moet bedekken omdat het zo hoort, dan is het moeilijk om met je lichaam te werken samen met anderen. Als je niet gewoon bent om er alledaags mee om te gaan en eigenlijk al niet weet hoe je je lichaam moet tonen aan anderen, is het logisch dat je jezelf niet volledig kan 'geven'.Sommige meisjes komen uit een christelijke familie, wat wilt zeggen dat ze geen hoofddoek dragen. Ik merk wel dat sommige van deze meisjes het gemakkelijker hebben om zich te 'geven' tijdens de spelletjes en het ook serieus nemen. Het is een kwestie van opvoeding, cultuur en gewoonte.

Het is ook moeilijk voor hen om met jongens om te gaan. Ze durven vaak niet gewoon oogcontact te maken met de mannelijke trainers en laat staan aanraken. (dat oogcontact wordt wel beter en beter)

Conclusie van die training: heel vermoeiend en moeilijk om met hen te werken. We zullen toch andere spelletjes moeten zoeken en gewoon ook blijven proberen en experimenteren. Gewoon doen en we zien wel, niet te veel pushen want dat is niet nodig. Beetje bij beetje. Shway shway.

Ik moet wel zeggen dat het heel leerrijk is om met deze meisjes te werken en te zien wat de cultuur van hen heeft gemaakt. Zeker als ik besef dat er vele tussen zitten met dezelfde leeftijd als mezelf. De verschillen zijn zo groot, maar de verschillen zijn ook zo interessant.

Plus, ik geloof echt wel dat circus hen iets verder brengt bij hunzelf en het maken van contacten met mensen. Het is laagdrempelig, soms moeilijk voor bepaalde groepen, maar het loont na een tijdje.

zondag 29 maart 2009

Foto's

Wie meer foto's wilt zien, kan gerust surfen naar:

http://picasaweb.google.com/Sarah.vnlr

vele foto's heb ik voorzien van wat uitleg...

woensdag 25 maart 2009

Jeruzalem

Foto 1: Friends cannot be divided, ennemies should... Vraag me af wie dit heeft geschreven, vond het pakkend aangezien het teken geeft wat voor haatgevoelens een mens wel niet kan hebben. Mensen typeren als 'vijand' is hier 'normaal'.

Foto 2: De muur ondersteboven.
Posted by Picasa

dinsdag 24 maart 2009


Foto 1: nog eens uitzicht op Jeruzalem
Foto 2: Gesloten deur, buiten, in een Arabische wijk. Vraag me af, of daar ooit nog een huis rond stond?
Foto 3: Arabische wijk (mijn excuses, namen volgen, maar niet gemakkelijk om te onthouden)
Foto 4: De muur. Zo lelijk als ze altijd is geweest en zal zijn. Je komt daar gewoon op uit vanuit een straat. Die zelfde straat, loopt door achter de muur. De muur is dan ook echt gebouwd in een dorp, tussen twee straten. Links zie je de moskee van dat dorp, en rechts (binnen jeruzalem en Israël zogezegd) zie je het andere gedeelte van dat dorp. Zorgt voor verschrikkelijke situaties. Als je bijvoorbeeld familie naast jouw had wonen, enkele gebouwen verder, 5 minuten wandelen, dan kost dat je nu meer dan een halfuur om er te geraken. Ze zijn er nog wel, maar er staat iets gigantisch groots tussen. Voor de mensen die 'achter' de muur wonen en dus in de Westelijke Jordaanoever, hebben nu een andere identiteitskaart, aangezien ze geen bewoners meer zijn van Jeruzalem. Dat wilt zeggen dat ze niet naar Jeruzalem mogen en als ze dat willen een toestemming moeten vragen aan de Israelische overheid. Wordt bijna niet gegeven.

Posted by Picasa

Jeruzalem

Foto 1: Joodse man waar ik achter liep. Ik vond het gewoon grappig omdat hij ook aan het roken was. Maar blijkbaar is het in het Jodendom niet persé verboden om te roken.

Foto 2: uitzicht op de 'banlieu' van Jeruzalem. Rechts onderaan zie je een Israëlische kolonie op grondgebied van de Westelijke Jordaanoever. Wettelijk en internationaal verboden. De mensen die hier gaan wonen, krijgen hier een vergoeding voor en weten vaak niet dat ze zich over de 'groene lijn' (de grenzen zoals afgesproken in '67) en dus in de Westelijke Jordaanoever, dus Bezet Gebied, bevinden.

Foto 3: Uitzicht op Jeruzalem
Foto 4: idem dito + zie je het gouden lichtpuntje? Dat is de gouden moskee in de oude stad


Posted by Picasa

maandag 23 maart 2009

Jeruzalem

Jezus, gedragen door zijn volgers na zijn kruisiging.
















Op weg naar de oude stad, pitoreske straatjes en huizen. Welliswaar Joods en/of Israëlisch

































Gigantisch gebouw in West Jeruzalem. Waarschijnlijk staatsgebouw.
Posted by Picasa
De "kerk van alle godsdiensten" in de oude stad. Via een klein gangetje kom je uit op een plein omgeven door hoge muren, huizen en de kerk. Binnen in vind je onder andere het doopwater van Jezus. Of toch het water waarin Jezus zou gedoopd zijn.






























Op datzelfde plein, bovenop huizen enkele bomen een een (religieus?) torentje.












De plek waar Jezus gedoopd is .












Jezus op zijn sterfbed? In ieder geval een moziaiek kunstwerk over Jezus.
De Yaffo poort

















Eén van de zovele t-shirts die men daar verkoopt. De één al iets ironischer/cynischer/sarcastischer (het is hoe je het bekijkt) dan de andere.
















Een straatje in de oude stad. In de Christelijke wijk.
De verschillen tussen de 4 grote wijken 'Joods, Christelijke, Arabische en Armenische' zijn groot. De Joodse is heel open, veel ruimte, veel licht, proper, goed gestructureerd,. De Christelijke iets minder, maar nog heel deftig. De Arabische daarentegen is dan weer heel donker, vuil, kleine straatjes (van nog geen 2 meter breed), veel volk, ... . De Armenische wijk kan ik niet beschrijven, omdat ik niet weet of ik ze gezien heb.
Posted by Picasa

Jeruzalem

Als je van West Jeruzalem naar de oude stad van Jeruzalem wandelt, kom je op deze plek uit. Links zie je de muur van de oude stad, en als je goed kijkt, zie je dat die doorlopt tot vanachter. Een mooie plek, beetje idyllisch.













Uitzicht op de oude stad















Als je de oude stad wilt binnen gaan, doe je dit via enorme grote poorten. Ik ben deze toen binnen gegaan via de Yaffo poort (Jaffa is een dorp/stad naast Tel Aviv, met een grote Arabische bevolking, en vroeger één van de belangrijkste havenplaatsen van Palestina). Naast de poort, vielen mij enkele teksten op. Ik weet nog altijd niet wat er geschreven is, maar wat mij wel opviel was dat ze in het Arabisch geschreven waren.
Posted by Picasa

Jeruzalem

Hiernaast: verschillende huizen in West - Jeruzalem in een vrij Joodse orthodoxe wijk
Als je goed kijkt, zie je dat dit geen grote huizen zijn, maar allemaal precies kleine boxen op elkaar geplaatst. Overal waar je een deur ziet is een ander 'huis'.






















Een monument in West Jeruzalem.
In het midden (kleine bol) zie je Jeruzalem. Het oranje gedeelte is Afrika, Het rode gedeelte is Europa en het groene gedeelte is Azie. Amerika zit er niet tussen...













In de Yafo Street in West Jeruzalem. Groot schilderij over de geschiedenis van Israël. Heb het nog niet kunnen ontcijferen.


















Posted by Picasa

vrijdag 20 maart 2009

Bedankt!

De voorbije twee weken, waren heel intensief voor de Palestijnse cirucsschool en hun circusgangsters.

Zo hebben we namelijk een kleine/grote (hoe je het ook bekijkt) tour gemaakt in België. In vier verschillende steden (charleroi, Marche en-famenne, Brussel en Leuze-en-Hainaut) hebben we 5 shows van het project 'circus behind the wall' voorgesteld.

Deze twee weken, waren intensief maar goud waard. Alle shows waren stuk voor stuk juweeltjes waarbij vele vele positieve reacties op volgden van de talrijke aanwezige toeschouwers.

Daarom wil ik even alle mensen bedanken die zijn komen kijken naar de show 'circus behind the wall'. Wees maar zeker dat jullie deze groep Palestijnen hebt gesteund door aanwezig te zijn en te genieten van hun project.

Tijdens de shows, was er heel wat adrenaline, energie, kracht, zweet, blijdschap waardoor het telkens spetterend was.

Maar dankzij jullie aanwezigheid en positieve energie was de sfeer na de show niet stuk te brengen. Alle circusgangsters hebben enorm genoten van hun aanwezigheid in dit kleine landje en nog meer van jullie aanwezigheid tijdens hun show.

Het deed hen deugd om te zien dat er zoveel aandacht uitgaat naar hen, terwijl ze vaak de indruk krijgen dat ze die net niet krijgen.
Het deed hen nog meer deugd, dat jullie allen zo genoten hebben van hun show waar ze bloed, zweet, tranen, vreugde, hun persoonlijk leven, hun creativiteit, enz. in hebben gestoken.

Bedankt mensen om zo open, nieuwschierig, enthousiast, tevreden, positief te zijn en dus ook om deze geweldige mensen te steunen en een hart onder de riem te steken.

Het waren twee onvergetelijke weken, waar de circusschool weer veel heeft bijgeleerd. Hopelijk hebben jullie allen ook bijgeleerd uit de show en gezien dat deze mensen zich niet tegenhouden ondanks alle obstakels die ze tegen komen in eigen land.

Shukran kteer kteer .

zaterdag 28 februari 2009

maandag 23 februari 2009

The Palestinian Circus School in België

Ladies and Gentleman!

Eindelijk is het zover, en ik weet dat bij deze velen hun dromen werkelijkheid komen! :)

The Palestinian Circus School komt namelijk naar België om hun spektakel van een show 'Circus Behind The Wall' voor te stellen.

Hieronder een kort overzicht van hun tour data's en - plaatsen.
Allen welkom en graag geziene gasten!

Charleroi

woensdag 11 maart om 20u30
donderdag 12 maart om 20u30
Eden - Boulevard Bertrand - 6000 Charleroi
info : PAC - 071 79 72 08


Marche-en-Famenne

zaterdag 14 maart om 20u15
Maison de la Culture Famenne Ardenne
Chaussée de l'Ourthe 74 - 6900 Marche-en Famenne


Brussel

maandag 16 maart om 20u00
Wolubilis - Paul Hymanslaan 251 - 1200 Brussel
info : 02 545 79 16


Leuze-en-Hainaut

dinsdag 18 maart om 20u
Stadhuis Leuze-en-Hainaut
Avenue de la Résistance 1
7900 Leuze-en-Hainaut
info : 069 66 24 67
de volledige opbrengst van de optredens is voor de Palestijnse Circusschool

The Palestinian Circus School

The Palestinian Circus School (PCS), bestaat momenteel uit een vijftal vaste werkkrachten, waaronder drie betaald en twee als full time vrijwilliger functioneren. Ze tellen vier vaste trainers die trainingen geven in Ramallah, Hebron en Jenin. De hele bende bestaat uit geestige, vrolijke, licht gestoorde, energieke, gedreven, enthousiaste, … en jonge mensen.

The Palestinian Circus School is nu ongeveer een twee en een half jaar werkzaam, wat wilt zeggen dat ze dus nog een vrij jonge organisatie zijn. Zoals hun naam het al zegt is deze organisatie dus een circusschool in Palestina, meer bepaald in de Westelijke Jordaanoever. Naast het jonge karakter zijn zij ook heel actief bezig. Zo geven zij gedurende het jaar door trainingen aan kinderen en jongeren tussen 8 en 20 jaar, doen ze voorstellingen binnen hun project ‘Circus Behind The Wall’ en toeren ze gedurende de zomerperiode (juli-augustus) rond in de Westelijke Jordaanoever met hun ‘Mobile Circus’.

Hun focus gaat in eerste instantie uit naar de trainingen die ze geven aan Palestijnse kinderen. Dit doen ze in Ramallah, Jenin en Hebron. Alle drie steden, met een eigen karakter. Tijdens hun trainingen hebben ze een aantal doelen voor ogen zoals het creëren van vertrouwen, solidariteit, ondersteuning en teamwork, tussen de jongeren en de trainers. De sterke hulpmiddelen hier voor, zijn de vele creatieve spelletjes met een pedagogisch karakter. PCS probeert de kinderen circustechnieken aan te leren, als middel om zichzelf op een alternatieve manier te ontdekken, te uiten en te communiceren met elkaar.

In Ramallah werken ze met twee groepen: de beginners en de gevorderden. Hun werking is hier al iets ouder dan in de twee andere steden, aangezien de eerste circusschool ontstaan is in Ramallah. Zoals al verteld is Ramallah één van de meest ‘vrije’ en ‘moderne’ steden in de Westelijke Jordaanoever. Hun trainingen zijn dan ook gemengd, zowel jongens als meisjes nemen hier deel aan.

Jenin is een stad in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. Het is prachtig gelegen tussen talrijke bergen, veel groen, en velden.
In Jenin vind je ook een vluchtelingenkamp terug dat in 1953 is ontstaan voor de vele vluchtelingen vanuit 1948. Deze kwamen voornamelijk uit de steden rond Haifa. Datzelfde vluchtelingenkamp is in April 2002 aangevallen geweest door het Israëlische leger. (meer info: http://www.jenininquiry.org/)
Deze stad is vrij conservatief en de trainingen voor de jongens en meisjes zijn strikt gescheiden, op verschillende locaties en tijdstippen. Ze zijn de aanwezigheid van beide geslachten niet gewoon dus moet dit ook niet opgedrongen worden.

Hebron heeft een heel specifiek karakter. Het ligt in het zuidwesten van de Westelijke Jordaanoever en onder Jeruzalem. Hebron is echter niet meer de economisch bloeiende stad zoals ze ooit is geweest. In 1968 werd het ‘oude’ stadsgedeelte van Hebron gekoloniseerd door Joodse kolonisten. Sindsdien hebben de Palestijnse bewoners geen toegang meer tot dit gedeelte. De oorspronkelijke bewoners moesten tijdens en na de kolonisatie vluchten naar het ‘nieuwere’ gedeelte.
Ook al hebben de kolonisten het oude gedeelte van Hebron ingenomen, willen ze nog steeds meer bezitten. Zo nemen ze geleidelijk aan de tweede verdiepingen in van huizen die gelegen zijn in de straten vlak bij de kolonie. Dit doen ze jammer genoeg heel gewelddadig waarbij ze de Palestijnen (kinderen, jongeren, ouderen, …) dagelijks bekogelen met stenen, glas, flessen, afval, uitwerpselen, … . Uit noodzaak hebben de Palestijnse bewoners grote metalen rasters opgehangen in de straten, tussen de twee verdiepingen van de huizen. Als je hierdoor wandelt zie je dan ook al hetgeen je maar kan bedenken op deze rasters.
Dit alles wordt gecontroleerd door het Israëlische leger. Er is dan ook een grote en sterke aanwezigheid van Israëlische soldaten, in het oude en nieuwe gedeelte van Hebron, te merken. Deze soldaten maken het leven van de Palestijnse bewoners meer dan eens zuur. In december 2008 zijn ze flink tekeer gegaan tegen de Joodse kolonisten zelf, om hen uit hun huizen proberen te zetten. Het gevolg was dat deze kolonisten zich begonnen af te reageren op de Palestijnse bevolking.
Een beetje paradoxaal is dat in Hebron een van de bekendste moskees gelegen is (Al-Ibrahimi Mosque = de Abraham moskee). Hetgeen deze moskee zo belangrijk maakt is de aanwezigheid van de graven waar ‘Abraham’ en ‘Sarah’ in liggen. Deze twee figuren zijn zowel belangrijk voor de Islam, het Jodendom en het Christendom. De moskee is gelegen in de oude stad en dus het gekoloniseerde gebied. Wanneer Palestijnse bewoners hier willen komen bidden moeten ze sowieso langs de straten passeren die meer en meer bezet worden door Joodse kolonisten, met gevolg dat ze dus ook bekogeld kunnen worden. Daarnaast moeten ze welgeteld 3 checkpoints passeren. In de moskee zelf zijn verschillende camera’s opgehangen. Op de plaats van gelijkenissen tussen de verschillende culturen, worden de verschillen nog eens extra benadrukt.
Het is dan ook meer dan logisch dat de plaatselijke Palestijnse bevolking hier serieus onder gebukt leeft. Hebron is een heel conservatief dorp waar je trauma’s gemakkelijk kan vinden. Vertrouwen en tolerantie vind je dan weer moeilijk terug. Hun economie is bijna volledig vernietigd, vele mensen hebben hun huizen moeten ontvluchten en hebben hun winkels moeten opgeven, … .

Voor PCS is het dan ook een grote uitdaging om kinderen uit deze stad circustechnieken aan te leren en bij hen vertrouwen, solidariteit en een groepsgevoel te creëren. De trainingen werpen ook hun vruchten af. In het begin waren de kinderen heel agressief tegen elkaar en konden ze het niet laten om elkaar uit te schelden en soms in de haren te vliegen. Momenteel is dit zo goed als verdwenen en zie je een bende kinderen met een glimlach op hun gezicht die gedreven zijn om kunstjes te doen. De scheiding tussen de meisjes en jongens is ook niet strikt gescheiden en de opwarming gebeurd dan ook gezamenlijk. Het zijn ook nog vrij jonge kinderen dus ik geloof dat dit er ook mee te maken heeft.

Niet alle trainingen lopen even gemakkelijk en vloeiend, maar de trainers zijn enorm gedreven, open en geduldig. In Hebron en Jenin kost het de trainers moeite om de volle aandacht van de kinderen en jongeren te krijgen tijdens de hele training. In het verleden is het vaak gebeurd dat meisjes wegliepen om hun GSM te controleren of om hun op te maken in de toiletten. Momenteel werken ze aan duidelijke regels en zien ze er op toe dat de groep mee is met hetgeen ze vragen.
Ook is het zo dat in deze dorpen kinderen niet gewoon zijn om op een bepaalde manier met hun lichaam te werken. Er zijn een aantal grenzen die ze over moeten en kunnen wegwerken. Dit merk ik zeer sterk bij de meisjes. Bij de oefeningen in Jenin zijn de meisjes heel vaak aan het lachen (in het Nederlands zouden we ze ‘giecheltrienen’ kunnen noemen) met de oefeningen. Maar het feit dat ze aan het lachen zijn, ook al doen ze dit omdat ze iets niet gewoon zijn, doet deugd. Het is een bewijs dat ze er plezier in hebben en er toch van genieten. Dat is goud waard en een sterke stimulans voor de trainers om verder te zetten.

Het tweede project waar momenteel heel sterk de focus op ligt en waar veel tijd en energie in wordt gestoken is ‘Circus Behind The Wall’. Dit is de naam van een voorstelling die ze in het buitenland (België en Frankrijk) en in Palestina al meerdere keren hebben opgevoerd. Deze show is niet zomaar een circusshow met veel trucjes en kunstjes. Er zit heel veel diepgang in en een heel verhaal achter. De leidraad van de show is het huidige leven van de Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever. De muur neemt hier een centrale rol in.

De realiteit voor de circusschool is trouwens niet anders dan de naam ‘Circus Behind the Wall’ zegt. De circusschool bevind zich namelijk achter de muur van apartheid, van schande en van Israël die tracht de Westelijke Jordaanoever volledig in te sluiten en af te zonderen van de wereld. Het mooie is dat de circusschool door middel van deze show de grenzen juist terug openbreekt door in het buitenland de show te stelen en de aandacht te vestigen op hun situatie.

Gedurende de periode van 9/03 tot en met 18/03 zullen ze ‘Circus Behind The Wall’ voorstellen in België. Momenteel is de groep heel hard aan het trainen zodat alles vlot zal verlopen tijdens de voorstelling zelf. Ik moet zeggen dat hetgeen ik al gezien heb echt fantastisch, fenomenaal, geweldig en prachtig knap ineen gestoken vind. Niet alleen omdat het ergens mijn taak is, maar ook vanuit mijn hele hart zeg ik dan ook dat het een echte aanrader is om deze voorstelling te komen aanschouwen. Je ziet niet enkel gedreven jongeren die de kans van hun leven krijgen en de beste prestaties neerzetten, maar je krijgt ook een beter beeld van Palestina in een mooi circus pakketje.

Tijdens de zomermaanden, wanneer de trainingen op pauze worden gezet, zit PCS natuurlijk niet stil. Samen met een maximum van de 20 meest gevorderde studenten, de vaste trainers en buitenlandse vrijwillige circusartiesten, zetten ze gedurende twee weken een intensieve ‘zomer circus school’ op. Ze maken dan samen een spetterende voorstelling waar mee ze in de Westelijke Jordaanoever gaan toeren. ‘The Mobile Circus’ zoals ze het noemen.. Het is een mogelijkheid voor hun trainers om wat meer op te steken van internationale artiesten en voor de jongeren is het een unieke kans om bij te leren en de ‘circusmicrobe’ voorgoed beet te hebben .

woensdag 18 februari 2009

yallah yallah Ramallah

Ramallah, een dorpje in de Westelijke Jordaanoever, boven Jeruzalem, voorbij de Qalandiya checkpoint.

Men spreekt hier van een dorp maar het lijkt meer en meer op een stad. Het is hier namelijk heel druk, er zijn heel veel mensen, auto's, winkels, huizen, appartementsgebouwen, ... maar je hebt hier dan ook een prachtig uitzicht op de bergen. Ramallah wordt ook stilletjes aan meer en meer een stad, vanwege het grote aantal mensen dat naar hier verhuisd.

Velen benoemen Ramallah als de 'intelectuele, culturele en politieke hoofdstad' van Palestina. Je hebt hier veel culturele organisaties en de 'topmannen' van politieke beweginen e.d. zijn hier ook gehuisvestigd, tevens vind je hier ook het gigantische graf van 'Yasser Arafat' (vorige president Palestina).

Ik heb gehoord dat Israël maar al te graag heeft dat Ramallah meer en meer evolueert als hoofdstad van Palestina, zodat zij Jeruzalem helemaal kunnen overnemen en de arabische bevolking ginds serieus kunnen verminderen. Deze mogelijke gedachte past wel perfect in de manier waarop ze Palestijnen willen opsluiten, terugdringen, van hun vrijheid ontnemen, ... .

Ik vind Ramallah heel leuk, het is anders dan de andere dorpen doordat het iets vrijer is op cultureel en sociaal vlak, er heel wat buitenlanders zijn, toch nog ergens een economie heeft, ... . Toch heb ik me anders moeten leren gedragen dan ik gewoon ben in België. Dit omwille van het feit dat ik ten eerste een meisje ben en ten tweede een buitenlander. Je kan hier 's avonds niet meer alleen buiten gaan (na 21uur...) want wie weet kom je wel een bende straathonden tegen of wordt je lastig gevallen door enkele mannen op straat. Daarnaast heb ik het moeten afleren om mannen op straat recht in de ogen te kijken of toch oogcontact te maken. Hier leeft namelijk sterk het idee dat 'buitenlandse meisjes' gemakkelijke 'prooien' zijn waar ze iets mee kunnen proberen. Ik vond dit heel moeilijk in het begin, maar door de vele blikken en geroep van jongens was ik er toch van overtuigd dat dit de beste manier is van handelen en wandelen.

Culturele regels zijn hier sterk van toepassing en de buurt houd steeds een oogje in het zeil. Zo woon ik bijvoorbeeld samen met twee palestijnse meisjes die van hun vrijheid willen genieten nu ze alleen wonen en vrienden (mannelijke) uitnodigen, laat weggaan (tot drie uur 's nachts), roken, ... . In België zouden we hier niet van opkijken, maar hier is dit niet 'normaal'. Ik heb al gemerkt dat mensen over hen praten en ze geen al te goede reputatie hebben.

Op straat zie je ook veel. De vele winkels, de mannen met hun vuilniskarren, kindjes die proberen iets te verkopen (soms heel opdringerig en moeilijk te weigeren), falaffel en shoarma dat men staat te bakken op straat (tussen de vele auto uitlaatgassen), chemische ijscrème bars, allerlei soorten vrouwen met hoofddoeken (als ze er al 1 hebben) in verschillende kleuren en motieven, ... . Als je in een winkel komt is de kans trouwens heel groot dat daar verschillende mannen zitten die niets beter weten te doen. De werkloosheidsgraad is hier ongeveer 16 à 19%.
En ook is de 'adhaan' een vast gegeven hier. Dit is de man die om de zoveel uur begint te zingen om mensen op te roepen voor het gebed (in de moslim cultuur). Heel grappig soms en wakker makend om 5uur 's ochtends.

maandag 16 februari 2009

Palestijnen = beste chauffeurs!

Palestijnen zijn echt waar de beste chauffeurs of autodrivers, hoe je het ook draait of keert.

Dit komt natuurlijk door de slechte wegen waar ze op moeten rijden, mama mia. De smalste wegen, de grootste putten, een heleboel auto's, hitte, koude, .... ze kunnen het allemaal aan. De toeter weten de meeste ook allemaal goed staan, je kijkt er niet meer van op in de straat!

Er bestaan ook niet echt regels zoals we deze in België kennen. Je ziet wel enkele verkeersborden, maar ik heb me al meermaals afgevraagd of de mensen dit wel weten te staan. Het recht van de sterkste / snelste geldt hier zeer zeker!

Sinds vorige week, proberen een heleboel Palestijnse politiemannen het verkeer in Ramallah te regelen. Dat is wel vreemd voor de mensen, want dat is nooit zo geweest. Mensen proberen nog steeds gewoon de straat over te steken, zoals ze altijd doen, vlug vlug tussen de auto's door, waarbij ze vanaf nu soms worden teruggefloten door een politieman.

zondag 15 februari 2009

ahlan wa sahlan

Palestina, het land met de vele contrasten

Voor velen is dit land echter geminimaliseerd tot de 'Palestijnse Bezette Gebieden" gelegen in Israël. Israël is dan weer het land dat beschreven werd en wordt in menige religieuze boeken, maar officieel is ontstaan in 1948 op Palestijns grondgebied.

De basis van de creatie van Israël is te vinden in het zionistische gedachtegoed. Het 'zionisme' is namelijk de ideologie en gedachtegoed dat streeft naar een staat met een Joodse meerderheid.

Al in de 19e eeuw begonnen de onderhandelingen en procedures om deze Joodse staat te creëren. Theodore Herzl publiceerde namelijk in 1896 zijn boek 'De Jodenstaat' en bij deze was het begin van het Zionisme gelanceerd. In 1897 had je dan ook het eerste Zionistische Congres in Bazel (Zwitserland) waarbij meerdere streken, regio's en landen mogelijke plaatsen waren voor de jodenstaat. Maar uiteindelijk koos men voor Palestina met een 'nee' van de Arabische omringende landen in de minderheid en een meerderheid van positieve stemmen en onthoudingen (dwz: meegaan met de meerderheid) van alle westerse landen.

Vanaf dat moment nam de migratie van Joden naar Palestina toe, dat meer groeide naarmate het Nazisme in Europa toenam.
In 1916 had je het opdelingsplan 'Het Sykes-Pycot akkoord' waarbij men de Arabische wereld verdeelde tussen de Europese grootmachten. In 1917 ontstaat de 'Balfour declaration' (door de toenmalige Buitenlandse zaken minister Balfour in Groot-Britannië) die de toestemming verleent aan de Zionisten om in Palestina het 'Nationaal tehuis voor het Joodse volk' te vestigen.

In de jaren daarna kwam Palestina onder Brits mandaat te staan en ontstonden ook de eerste Palestijnse protesten en verzetten tegen deze 'mogelijke' bezetting.

Met het ontstaan van de VN kwam er meer vaart in de oprichting van de Joodse staat want al in 1947 ziet het 'verdeelplan' het levenslicht. Hierbij werd Palestina verdeeld in een staat voor de Joden (55% van Palestina) en een Arabische staat (45% van Palestina). Paradoxaal genoeg had het als voorwaarde dat de meerderheid van de bevolking hier mee instemde en er een economische unie komt. De Arabische bevolking stemde niet akkoord, de Joodse leiders wel.
1948 wordt het jaar van het wegtrekken van GB uit Palestina, omdat men het niet meer aankon, en het ontstaan van Israël zoals eerder vermeld.

De zionisten hebben dit echter niet op een vreedzame en vriendelijke wijze gecreëerd. Gewelddadige en ruwe technieken waarbij ze de plaatselijke Palestijnse bevolking trachten uit te drijven waren hen niet vreemd. Een 'etnische zuivering' zoals 'Ilan Pappe' beschrijft in zijn gelijknamig boek.

Het resultaat van deze 'El-Naqba' (= de catastrofe) zijn 800 000 Palestijnen die ontheemd zijn en gevlucht zijn naar de Westelijke Jordaanoever, Gaza-strook, naburige dorpen en buurlanden. 531 dorpen werden verwoest en honderden Palestijnen werden vermoord.

Vanwege de grote vluchtelingenstromen ontstaat in 1948 'Resolutie 194' dat het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen beschrijft, opgesteld door de VN. In 2009 is van de mogelijke uitwerking van deze resolutie nog altijd niets of toch niet veel te merken.
Door onderhandelingen tussen Joodse leiders en Jordanië kwam de Westelijke Jordaanoever (zie de naam) onder Jordaans bestuur. De Gaza-strook onder die van Egypte.

Het jammere was dat men in dat Joodse thuisland bijna geen Joden had. Daar moest verandering in komen en in 1950 kwam de Israëlische wet 'het recht op terugkeer voor de Joden' tot stand. Deze is nog steeds van kracht en zorgde ervoor dat wereldwijd Joden in het 'Heilige Land' zich konden vestigen. Joden uit Rusland, Iran, Irak, Turkije, Ethiopië, Amerika, Duitsland, ...werden, sommigen onder hen onder dwang, op het vliegtuig gezet met als eindbestemming Israël.

Doordat de zionistische leiders nog niet tevreden waren met hun deel van het land begint in 1967 de 'zesdaagse oorlog' waarbij terug een grote stroom Palestijnse vluchtelingen ontstond. De VN kwam hier weer tussen met een mooie resolutie 242 waarbij ze eisten dat Israël zich terug zou trekken uit alle bezette gebieden en nog eens wezen naar resolutie 194.

In de jaren daaropvolgend viel Israël Libanon en hun Palestijnse vluchtelingkampen aan (1982), ontstaat de eerste intifada (= opstand) in 1987 dat een einde nam in 1993 samen met het opstellen van de OSLO-akkoorden (=de zogenaamde vredesakkoorden/pogingen), ontstaat de Palestijnse Autoriteit in 1994, de tweede intifada in 2000, de vernietiging van de Palestijnse infrastructuur door Israël in 2002, het begin van de bouw van de 'muur' (2002-2003) waarbij deze (samen met de joodse kolonies in WB) illegaal verklaard werd door het 'Internationaal gerechtshof', Palestijnse verkiezingen en overwinning van Hamas (2005) .... .

Een hele brok geschiedenis, en nog niet volledig. Israël lapt alle internationale veroordelingen die tegen hen lopen, aan hun laars. De bouw van de muur is nog steeds bezig (>70% al gebouwd), het bouwen van de nederzettingen is in volle bloei, het ontkennen van de rechten van de Palestijnen en het ontzeggen van hun fysieke vrijheid kunnen ze heel goed (door de muur, verschillende identiteitskaarten, 500 checkpoints, ...) net zoals het creëren van de Gaza-strook als een openluchtgevangenis.

Palestina is doorheen de geschiedenis door verschillende landen en/of groepen bezet is geweest. Eens kwamen de christelijke kruisvaarders hier om hun christelijke wortels te vinden, ooit heeft het nog deel uitgemaakt van het Ottomaanse rijk, heeft Jordanië het beheerd, ... en nu Israël .

Palestina, het land met de vele contrasten...

Je vind er vele verschillende religies en religieuze wortels terug. Zowel gebouwen en elementen vanuit het Christendom, de Islam, het Jodendom, ... . Dit zijn niet enkel contrasten maar ook vele gelijkenissen. Denk maar aan het graf van Abraham en Sarah (in Hebron) dat voor al deze religies belangrijk is.

Religie is natuurlijk niet het enige wat je terug vind. Culturen, sociale gedragingen en stratificaties, natuur, .... . Je vind hier bossen, steppe en woestijn, rotsen, bergen, zee, velden, ... terug. Het is een heel rijk gebied, althans voor degene die hier toegang toe hebben.

De komende maanden zal ik vooral in de omgeving van Palestijnen en Palestijnse organisaties vertoeven. In deze blog zal ik dan ook trachten informatie te geven over de huidige situatie in dit land (leven, wonen, cultuur, gemeenschappen, religie, ...), over de circus school en natuurlijk ook hoe mensen hier elke dag proberen te overleven en omgaan met een bezetting van een land waarvan vele hier niet om gevraagd hebben.

Het is logisch dat ik eerst en vooral de kant van de Palestijnen zal belichten, aangezien ik vooral tussen hen zal zitten. Maar zoals in elk verhaal moet je alle kanten bekijken en zal ik proberen om ook het verhaal van Israëliërs te beschrijven.

Alvast bedankt voor de interesse en elke reactie is meer dan welkom!